Η στάθμη της θάλασσας και οι ωκεάνιες θερμοκρασίες θα ήταν θερμότερες εάν το ηφαίστειο Κρακατόα στην Ινδονησία δεν είχε εκραγεί το 1883

Ο αντίκτυπος της έκρηξης που σκόρπισε 25 κυβικά χιλιόμετρα λειωμένων βράχων, στάχτης καθώς και αερολύματα θειικού άλατος στην ατμόσφαιρα έγινε αισθητός για δεκαετίες -- πολύ περισσότερο από όσο προηγουμένως νομίζαμε. Η ίδια δε έκρηξη σκότωσε 36.000 ανθρώπους ενώ παρήγαγε τον ισχυρότερο ήχο που έχει καταγραφεί ποτέ στον πλανήτη.

"Εμφανίζεται από την επίδραση του να ήταν μια πολύ μεγάλη έκρηξη και η οποία μπόρεσε να κρατήσει για πολλές δεκαετίες και ενδεχομένως έναν ολόκληρο αιώνα", αναφέρει ο Peter Gleckler, κλιματολόγος στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore στην Καλιφόρνια.

Οι στάθμες της θάλασσας ανεβαίνουν όταν οι ωκεάνιες θερμοκρασίες είναι θερμότερες και υποχωρούν όταν ψύχονται. Τα ηφαίστεια απελευθερώνουν αερολύματα και σκόνη που εμποδίζουν να φτάσει στη γη το φως του ήλιου ανακλώντας το πίσω στο διάστημα. Έτσι αναγκάζουν την επιφάνεια των ωκεανών να ψύχεται με αποτέλεσμα τη συστολή, κάτι που μπορεί να αντισταθμίσει, τουλάχιστον προσωρινά, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που προκαλούνται από τα συνεχώς αυξανόμενα αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

Στις πρόσφατες δεκαετίες, η μέση ωκεάνια θερμοκρασία (μέχρι το βάθος των 300 μέτρων) έχει ανέβει κατά 0,037 βαθμούς Κελσίου, σύμφωνα με τους επιστήμονες λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου, που εντάθηκε τους τελευταίους δύο αιώνες λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων. Και αυτό γιατί η άνοδος της θερμοκρασίας έχει υπερκαλύψει την επίδραση του Κρακατόα και η στάθμη των ωκεανών ανεβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες όλο και ταχύτερα.

Ο Gleckler και ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία μελετούσαν 12 μοντέλα προσομοιώσεων του κλίματος, όταν παρατήρησαν την επίδραση των ηφαιστειακών εκρήξεων.

Μερικά από τα μοντέλα του κλίματος συνυπολογίζουν τον αντίκτυπο τέτοιων εκρήξεων ενώ άλλα όχι.

"Καθώς εξετάζαμε όλα τα μοντέλα μαζί, είδαμε ότι ακριβώς κατά την διάρκεια της έκρηξης του Κρακατόα υπήρχε καθαρή διαφορά μεταξύ αυτών που πρόβλεπαν την έκρηξη και εκείνων που δεν την πρόβλεπαν", είπε ο Gleckler.

Και η σύγκριση υποδεικνύει ότι τα αιωρούμενα σωματίδια που εκλύονται από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις ψύχουν τους ωκεανούς έως και έναν αιώνα μετά το συμβάν

"Τα ηφαίστεια ασκούν μεγάλη επίδραση. Η θέρμανση των ωκεανών και η στάθμη της θάλασσας θα είχαν αυξηθεί πολύ περισσότερο εάν δεν ήταν η έκρηξη των ηφαιστείων", συνεχίζει ο Gleckler, ο οποίος εξέθεσε τα συμπεράσματα της έρευνας στο περιοδικό Nature.

Η μελέτη περιέλαβε επίσης και τις πιο πρόσφατες εκρήξεις συμπεριλαμβανομένου του Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991, οι οποίες ήταν σε μια παρόμοια κλίμακα με αυτές του Κρακατόα.

Αλλά η επίδραση του Πινατούμπο στις ωκεάνιες θερμοκρασίες ήταν πολύ μικρότερη λόγω του αντίκτυπου των αερίων του θερμοκηπίου, που ήταν πολύ υψηλότερη το 1991 απ' ό,τι το 1883.

"Η επιρροή της έκρηξης του Πινατούμπο στη στάθμη της θάλασσας και της θερμότητας αντισταθμίστηκε από την υποβόσκουσα παγκόσμια θέρμανση", συνέχισε.

Πρόσθεσε δε ότι οι επιστήμονες πρέπει να σκεφτούν προσεκτικότερα για το πώς αυτοί περιλαμβάνουν τα αποτελέσματα των ηφαιστειακών εκρήξεων όπως του Κρακατόα και τις ακόμα προηγούμενες, στη διαμόρφωση του κλίματος.

"Δεν μπορούμε να στηριχθούμε στις μελλοντικές ηφαιστειακές εκρήξεις που επιβραδύνουν την θέρμανση των ωκεανών και των σταθμών της θάλασσας", πρόσθεσε ο Gleckler.

Οι κομήτες μεταφέρουν πάγο, επιβεβαιώνει το Deep Impact

Ο διαστημικός βολιστήρας Deep Impact της NASA προσέφερε τις πρώτες άμεσες ενδείξεις για την ύπαρξη παγωμένου νερού στην επιφάνεια και τον πυρήνα των κομητών, μια διαπίστωση που ενισχύει την άποψη ότι οι κομήτες έφεραν στη Γη το νερό που οδήγησε στην εμφάνιση ζωής, ανακοίνωσαν την Παρασκευή οι υπεύθυνοι της αποστολής.
Στις 4 Ιουλίου του 2005, ένα χάλκινο βλήμα που είχε απελευθερωθεί από το Deep Impact προσέκρουσε στον κομήτη Τέμπελ 1, εκτινάσσοντας ένα τεράστιο πίδακα από συντρίμμια και εκθέτοντας τον πυρήνα του κομήτη.
Οι επιστήμονες που αναλύουν τα δεδομένα αναφέρουν την Παρασκευή στο περιοδικό Science ότι στην επιφάνεια του κομήτη υπάρχουν τρεις θύλακες πάγου νερού που καλύπτουν 27.870 τετραγωνικά μέτρα από τα 91 τετραγωνικά χιλιόμετρα της συνολικής επιφάνειας του Τέμπελ 1. Περίπου το 6% του πάγου είναι καθαρό νερό, ενώ το υπόλοιπο είναι μείγμα νερού με σκόνη.
Πάντως, το υψηλό ποσοστό νερού στα συντρίμμια που εκτινάχθηκαν από την πρόσκρουση υποδεικνύουν ότι ο περισσότερος από τον πάγο του κομήτη βρίσκεται βαθύτερα στο εσωτερικό του, ίσως σε βάθος λίγων μέτρων.
Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι ο κομήτης είναι λιγότερο συμπαγής και περισσότερο σαθρός από ό,τι εκτιμούσαν οι ερευνητές.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κομήτες σχηματίστηκαν με ό,τι περίσσεψε από τον σχηματισμό των εξωτερικών πλανητών του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια. Ορισμένοι υποστηρίζουν την άποψη ότι οι πολυάριθμοι κομήτες που συγκρούστηκαν με την πρώιμη Γη μετέφεραν μεγάλες ποσότητες νερού αλλά και οργανικές ενώσεις που πυροδότησαν την εμφάνιση ζωής.
Πράγματι, ορισμένες από τις ουσίες που ανιχνεύθηκαν μετά την πρόσκρουση ήταν οργανικές.
Η Τζέσικα Σάνσαϊν, κύρια συγγραφέας της δημοσίευσης στο Science, αναφέρει σε ανακοίνωσή της ότι η κατανόηση της σύστασης των κομητών ίσως ρίξει φως στο ρόλο που έπαιξαν «ως πιθανή πηγή που μετέφερε νερό στη Γη».
«Προσθέστε και τα οργανικά συστατικά των κομητών και έχετε δύο από τα βασικά συστατικά της ζωής» είπε.

Πηγή : in.gr

Ο μικρότερος εξωηλιακός πλανήτης που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα έχει μάζα συγκρίσιμη με τη Γη, αλλά η θερμοκρασία στην επιφάνειά του είναι υπερβολικά μικρή για την εμφάνιση ζωής, αναφέρει την Τετάρτη διεθνής ομάδα αστρονόμων. Το σώμα ανακαλύφθηκε σε απόσταση 25.000 ετών φωτός.

Ο νέος πλανήτης, συμπαγής, πιθανώς αποτελετείται από βράχους και πάγο και έχει μάζα ίση με «μόνο πέντε γήινες μάζες», είναι δηλαδή πολύ μικρότερος από άλλους εξωηλιακούς πλανήτες, οι οποίοι είναι γίγαντες από αέριο, μεγαλύτεροι από το Δία.

Η θερμοκρασία του εκτιμάται στους 53 βαθμούς Κέλβιν (-220 βαθμούς Κελσίου), αναφέρουν οι ερευνητές στο τεύχος του Nature που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη. Περιφέρεται γύρω από τον αστέρα OGLE-2005-BLG-390, σε απόσταση τριπλάσια απ' ότι η Γη από τον Ήλιο και με περίοδο 10 γήινων ετών, ανακοίνωσε ο Ζαν-Φιλίπ Μπολιέ, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής Paris-1, επικεφαλής του προγράμματος PLANET.

Το PLANET χρησιμοποίησε πέντε τηλεσκόπια στο νότιο ημισφαίριο για να παρακολουθήσει τον αστέρα, ο οποίος είχε θεωρηθεί πιθανός στόχος για ανίχνευση πλανητών το 2005 από την αμερικανο-πολωνική ερευνητική ομάδα OGLE. Ο πλανήτης έγινε έμμεσα ορατός καθώς περνούσε ανάμεσα στο μητρικό άστρο και τη Γη. Πάνω από 70 αστροφυσικοί από 32 ιδρύματα σε 12 χώρες εξέτασαν τη φωτεινότητα του άστρου και συμπέραναν ότι η διακυμάνσεις οφείλονταν στο πέρασμα ενός εξωηλιακού πλανήτη πολύ μικρότερου από τον Ποσειδώνα.

Τουλάχιστον 170 πλανήτες έχουν εντοπιστεί έως σήμερα εκτός του Ηλιακού Συστήματος.

Για τον δρα Πασκάλ Φουκέ, του Εργαστηρίου Αστροφυσικής της Τουλούζης και Ταρμπ στη Γαλλία, η ακραία θερμοκρασία που επικρατεί σε αυτό τον πλανήτη εμποδίζει πιθανώς την εμφάνιση ζωής, καθώς δεν επιτρέπει την ύπαρξη υγρού νερού.

Πιθανότεροι υποψήφοι για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής θα ήταν πλανήτες που απέχουν από το μητρικό τους άστρο περίπου όσο η Γη από τον Ήλιο. Στο μέλλον, ισχυρότερα τηλεσκόπια θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν σε εξωηλιακούς πλανήτες τη φασματική υπογραφή της χλωροφύλλης, η οποία θα υποδήλωνε ζωή.

Πηγή : in.gr

Αντίγραφα της αλληλογραφίας μεταξύ Αϊνστάιν και Καραθεοδωρή σε ελληνικά χέρια

Αντίγραφα επιστολών, που αντάλλαξαν ο Αλμπερτ Αϊνστάιν με τον διακεκριμένο Έλληνα μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, παρέδωσε την Τρίτη ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Αθήνα Ραμ Αβιράμ στον υφυπουργό Εξωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη.
Οι πρωτότυπες επιστολές φυλάσσονται στο Μουσείο Αϊνστάιν στο Ισραήλ.
Η ελληνική πλευρά ζήτησε επίσημα από το Ισραήλ και κάποιες πρωτότυπες επιστολές. Οι επιστολές αυτές, καθώς και άλλα αντικείμενα του Καραθεοδωρή από ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια προορίζονται για το υπό σύσταση μουσείο που φέρει το όνομα του στην Κομοτηνή, γενέτειρα του διακεκριμένου επιστήμονα, είπε ο κ. Στυλιανίδης.
Ο Καραθεοδωρής γεννήθηκε το 1873 και πέθανε το 1950, διακρίθηκε ως καθηγητής σε μεγάλα γερμανικά πανεπιστήμια, θεμελίωσε το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης και εκσυγχρόνισε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Πηγή : news.in.gr

Οι μαγνητικοί πόλοι της Γης μετακινούνται, το σέλας πλησιάζει την Ευρώπη

Ο βόρειος μαγνητικός πόλος απομακρύνεται από τη Βόρεια Αμερική προς τη Σιβηρία με τέτοια ταχύτητα, ώστε το σέλας θα εξαφανιστεί από τον ουρανό της Αλάσκα και θα πλησιάσει νοτιότερα στη Σιβηρία και την Ευρώπη τα επόμενα 50 χρόνια, προβλέπουν επιστήμονες.

Οι μαγνητικοί πόλοι του πλανήτη δεν συμπίπτουν ακριβώς με τους γεωγραφικούς πόλους, τα σημεία από τα οποία διέρχεται ο άξονας περιστροφής της Γης. Οι μαγνητικοί πόλοι μετακινούνται, και μάλιστα περιοδικά αντιστρέφονται κάθε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όσο διάστημα διαρκεί η αντιστροφή, το μαγνητικό πεδίο της Γης, φαίνεται να χάνεται.
Τις τελευταίες δεκαετίες η ταχύτητα μετακίνησης των πόλων έχει αυξηθεί, αν και η πιθανότητα να χαθεί σύντομα το μαγνητικό πεδίο είναι μηδαμινή. Το μαγνητικό πεδίο οφείλεται στην ροή υγρού σιδήρου στο κέντρο της Γης.

Η μετατόπιση που καταγράφεται τώρα ίσως οφείλεται σε φυτική ταλάντωση, και ο βόρειος μαγνητικός πόλος ίσως μετακινηθεί και πάλι πίσω προς τον Καναδά, ανέφερε ο Τζόισεφ Στόνερ, παλαιο-μαγνητολόγος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον, μιλώντας στο συνέδριο της Αμερικής Ένωσης Γεωφυσικής.
Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι η ένταση του μαγνητικού πεδίου της Γης έχει μειωθεί κατά 10% στη διάρκεια των τελευταίων 150 ετών. Η ανάλυση του Στόνερ έδειξε ότι στο ίδιο διάστημα ο βόρειος μαγνητικός πόλος έχει μετακινηθεί 1.102 χιλιόμετρα στην Αρκτική.
Στο διάστημα αυτό είναι αναμενόμενο να μετακινήθηκε και το βόρειο σέλας, πολύχρωμα φώτα στον ουρανό που δημιουργούνται όταν φορτισμένα σωματίδια από το Διάστημα παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης και μετακινούνται προς το βόρειο πόλο, όπου αντιδρούν με σωματίδια στην ατμόσφαιρα και εκπέμπουν λάμψεις.

Ο βόρειος μαγνητικός πόλος ανακαλύφθηκε το 1831 και όταν οι εξερευνητές επέστρεψαν σε αυτόν το 1904, διαπίστωσαν ότι είχε μετακινηθεί κατά 50 χιλιόμετρα -και οι βελόνες των πυξίδων παντού στον πλανήτη είχαν μετατοπιστεί ανεπαίσθητα.
Για τις ανάγκες της μελέτης του, ο Στόνερ εξέτασε το αρχείο των ιζημάτων από αρκετές λίμνες της αρκτικής. Τα ιζήματα, που μπορούν εύκολα να χρονολογηθούν, έχουν αποκρυσταλλώσει τη διεύθυνση του μαγνητικού πεδίου στην πορεία των αιώνων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο βόρειος μαγνητικός πόλος μετατοπίστηκε σημαντικά τις τελευταίες χιλιάδες χρόνια. Γενικά, μεταναστεύει ανάμεσα στον βόρειο Καναδά και τη Σιβηρία, ενίοτε όμως ξεφεύγει προς άλλες κατευθύνσεις.

Πηγή : news.in.gr με πληροφορίες από Associated Press

Μέθοδος βασισμένη σε δομές ψευδαργύρου αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες υδρογόνου

Μια 'κρυμμένη' διάταξη συσσωρεύει περισσότερο υδρογόνο σε δομικά υλικά νανοκλίμακας, φτιαγμένα από ψευδάργυρο και μπορεί να δώσει μια βιώσιμη λύση στην αποθήκευση του υδρογόνου και, τελικά, την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων στα μελλοντικά αυτοκίνητα, σύμφωνα με τα νέα αποτελέσματα ερευνητών από το Εθνικό Ίδρυμα Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST).
Δεξιά εικόνα : Αυτή η φωτογραφία που λήφθηκε με σκέδαση νετρονίων αποκαλύπτει εκεί όπου τα μόρια του υδρογόνου (κόκκινοι και πράσινοι κύκλοι) συνδέονται με ένα μεταλλικό οργανικό πλαίσιο (MOF), έναν τύπο μιας ειδικής ένωσης για τις εφαρμογές αποθήκευσης του υδρογόνου.
Χρησιμοποιώντας ακτίνες νετρονίων για έλεγχο, οι επιστήμονες του NIST βρήκαν που 'κλειδώνεται' το υδρογόνο σε πλέγμα συστάδων ψευδάργυρου και οξυγόνου σε ένα υλικό γνωστό ως μεταλλοργανικό πλαίσιο, ή MOF. Το νέο υλικό που ονομάστηκε MOF5, ένα ιδιαίτερο υλικό νανοκλίμακας που μελετληθηκε από τους Taner Yildirim και Michael Hartman έχει τέσσερις τύπους περιοχών που συγκρατούν το υδρογόνο, συμπεριλαμβανομένου κι ενός εκπληκτικού τρισδιάστατου δικτύου 'νανο-κλουβιών', που εμφανίζεται να σχηματίζεται όταν άλλες περιοχές γεμίζουν με υδρογόνο.
Αυτή η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στο Physical Review Letters, προτείνει ότι τα υλικά MOF μπορούν να κατασκευαστούν για να βελτιστοποιήσουν την αποθήκευση του υδρογόνου και να απελευθερώνονται αργότερα στα αυτοκίνητα. Επίσης, δείχνει ότι το MOF μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπα για τη σύνδεση των 'νανο-κλουβιών' υδρογόνου, δημιουργώντας έτσι υλικά με ασυνήθιστες ιδιότητες, λόγω ενός φαινομένου γνωστού ως κβαντικός περιορισμός. Από μία άποψη, αυτή η ανακάλυψη είναι ένα δώρο πέραν του συνηθισμένου.
Οι Yildirim και Hartman διαπίστωσαν ότι οι δύο σταθερότερες περιοχές στα υλικά αυτά προσφέρουν ένα ιδιαίτερο 'κρυφό' χώρο για την αποθήκευση του υδρογόνου, και γι αυτό το MOF έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον. Οι πρώτες μελέτες ανέφεραν ότι, σε περίπου -200 βαθμούς Κελσίου, το MOF5 θα μπορούσε να συγκρατήσει λιγότερο από το 2% σε υδρογόνο.
Η έρευνα του NIST δείχνει να έχει άφθονα περιθώριο για βελτίωση. Στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, η σύλληψη του υδρογόνου πλησίασε το 10% του βάρους του υλικού. (Οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν θέσει ένα επίπεδο περίπου 6% ως ελάχιστη ικανότητα για την οικονομικά βιώσιμη αποθήκευση του υδρογόνου). Ο όγκος δε του υδρογόνου συγκρατήθηκε μέσα στις κενές κοιλότητες νανοκλίμακας, στο εσωτερικό των συστάδων του ψευδαργύρου και του οξυγόνου.
Είναι σαν τα μόρια να συσκευάζονται με ένα τρόπο παρόμοιο με τον τρόπο που τα μήλα ή τα πορτοκάλια γεμίζουν ένα κύπελλο, εξηγούν οι ειδικό. Είναι σαν τα απροσδόκητα νανο-κλουβιά δίνουν τη δυνατότητα να ξεχειλίσουν.
Τα επίπεδα της αποθήκευσης του υδρογόνου 10% είναι ενθαρρυντικά, αλλά αυτά τα αποτελέσματα επιτεύχθηκαν σε απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες. Οι Yildirim και Hartman λένε ότι ελπίζουν να καταλάβουν καλύτερα για το πώς τελικά θα φτάσουν σε πιο βελτιωμένα υλικά, κατάλληλα για πρακτικές εφαρμογές.

Πηγή : Physics4u.gr

Το Ρεύμα του Κόλπου επιβραδύνεται, η Ευρώπη απειλείται με απότομη ψύξη

Το θερμό ρεύμα στον Ατλαντικό που καθιστά πιο ήπιο το κλίμα της δυτικής Ευρώπης έχει αρχίσει να επιβραδύνεται, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ολόκληρη η ήπειρος να περάσει απότομα σε παγετώδη περίοδο, εκτιμούν Βρετανοί ερευνητές.

Όργανα που έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία του Ατλαντικού δείχνουν ότι το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream), που μεταφέρει στην Ευρώπη θερμότητα από τους τροπικούς, έχει επιβραδυνθεί κατά περίπου 30% από το 1992 έως σήμερα, αναφέρει η ομάδα στο περιοδικό Νature.

Η μεταβολή αυτή δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τον φυσικό κύκλο των 70 ετών που ακολουθεί το ρεύμα, και οι επιστήμονες δεν αποκλείουν την πλήρη διακοπή του ρεύματος τις προσεχείς δεκαετίες. Η διακοπή αυτή θα μπορούσε να μειώσει τη μέση θερμοκρασία της Ευρώπης κατά 5 έως 10 βαθμούς.

Στο σενάριο αυτό, ή μάλλον στην πιο ακραία του εκδοχή, είχε βασιστεί η ταινία Η Επόμενη Ημέρα, στην οποία το ανθρωπογενές φαινόμενο του θερμοκηπίου οδηγεί ξαφνικά τον πλανήτη σε παγετώδη περίοδο.

Κυλιόμενος ιμάντας θερμότητας

Το Ρεύμα του Κόλπου ξεκινά στην Καραΐβική και μεταφέρει θερμό νερό προς τα βοριοανατολικά μέσω του Βόρειου Αντλαντικού. Στο γεωγραφικό πλάτος της Πορτογαλίας, το ρεύμα χωρίζεται στα δύο. Ο ένας κλάδος κινείται νότια και επιστρέφει στους τροπικούς, ενώ ο άλλος συνεχίζει βορειοανατολικά και φτάνει έχρι τη Γροιλανδία.

Στο στάδιο αυτό το ρεύμα έχει απελευθερώσει σχεδόν όλο το πλεόνασμα θερμότητας, «γλυκαίνοντας» το κλίμα της δυτικής Ευρώπης. Καθώς το νερό ψύχεται, η πυκνότητά του αυξάνει, οπότε το ρεύμα βυθίζεται μέχρι τον ωκεάνιο πυθμένα και αρχίζει να ακολουθεί την αντίστροφη πορεία προς τις ανατολικές ακτές της Αμερικής.

Ο Δρ Χάρι Μπράιντεν και οι συνεργάτες του στο βρετανικό Εθνικό Κέντρο Ωκεανογραφίας εξέτασαν τη ροή του ρεύματος επιστροφής στον πυθμένα του Α, χρησιμοποιώντας όργανα που έχουν τοποθετηθεί σε μια γραμμή ανάμεσα στα Κανάρια Νησιά και τις Μπαχάμες.

Διαπίστωσαν ότι το ρεύμα έχει αλλάξει από παλαιότερες μελέτες τη δεκαετία του 1950, του 1980 και του 1990. Με βάση τη ροή του ρεύματος επιστροφής, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το Ρεύμα του Κόλπου έχει μειωθεί κατά 30%. Η ανάλυση μετρήσεων που είχαν συγκετρωθεί από την αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας επιβεβαίωσε το φαινόμενο και αποκάλυψε ότι το μεγαλύτερο τμήμα της μεταβολής είχε συμβεί τη δεκαετία του 1990.

Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος. Ίσως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης επιτάχυνε το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική, με αποτέλεσμα να μειωθεί τοπικά η αλατότητα του ωκεανού. Η μειωμένη αλατότητα σημαίνει και μειωμένη πυκνότητα, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η βύθιση του ρεύματος και η επιστροφή του στην Καραΐβική.

Αν και το ενδεχόμενο απότομης ψύξης στην Ευρώπη δεν μπορεί να αποκλειστεί, πολλοί επιστήμονες παραμένουν επιφυλακτικοί ως προς την ερμηνεία των αποτελεσμάτων.

Η μεταβολή στο Ρεύμα είναι τόσο έντονη ώστε θα έπρεπε να είχε μειώσει τη θερμοκρασία στη Βρετανία και τη Σκαανδιναβία κατά έναν με δύο βαθμούς Κελσίου. «Αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα» σχολιάζει στο περιοδικό New Scientist ο Ρίτσαρντ Γουντ, επικεφαλής του Κέντρου Έρευνας Κλίματος Hudley της βρετανικής μετεωρολογικής υπηρεσίας.

Ο ερευνητής δεν αποκλείει η γενικότερη παγκόσμια θέρμανση να υπερσταθμίζει την ψύξη της Ευρώπης λόγω της επιβράδυνσης του Ρεύματος -τουλάχιστον, προς το παρόν.

Το Ρεύμα του Κόλπου είχε διακοπεί τελευταία φορά στο τέλος της τελευταίας παγετώδους περιόδου πριν από 12.000 χρόνια.

Πηγή : in.gr

Νέα φεγγάρια στον Πλούτωνα

NASA, ESA AND G. Bacon (STScI)

Αστρονόμοι εντόπισαν δυο νέα φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Πλούτωνα, κάνοντας έτσι τα φεγγάρια του πλανήτη τρία μαζί με το ήδη γνωστό φεγγάρι του Χάροντα.
Στην φωτογραφία, που βέβαια είναι δημιουργία καλλιτέχνη, είμαστε στην επιφάνεια ενός από τα νέα φεγγάρια του. Το γνωστό μέχρι σήμερα φεγγάρι του, Χάροντας εμφανίζετε στα δεξιά και το δεύτερο νέο φεγγάρι του σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση αριστερά του.

Η κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν προβλέπει την Σκοτεινή Ενέργεια

Ερευνητές διαπιστώνουν ότι η μυστήρια σκοτεινή ενέργεια στην οποία οφείλεται η διαστολή του σύμπαντος προβλέπεται με αξιοσημείωτο τρόπο από την κοσμολογική σταθερά λ του Αϊνστάιν κι έτσι τον αθωώσει για ό,τι έκανε. Ο Αϊνστάιν πρόσθεσε αρχικά αυτή τη σταθερά, όταν είδε ότι το κοσμολογικό μοντέλο της Γενικής Σχετικότητας δεν πρόβλεπε ένα σταθερό Σύμπαν αλλά μεταβαλλόμενο, με σκοπό να ισορροπήσει τη βαρύτητα του σύμπαντος. Πίστεψε δηλαδή ότι είχε κάνει λάθος στη θεωρία του και προσπάθησε να τη διορθώσει. Όμως αργότερα όταν διαπιστώθηκε με ατράνταχτα στοιχεία η απομάκρυνση των γαλαξιών, όπως επίσης όταν είδε και τα αποδεικτικά στοιχεία της Μεγάλης Έκρηξης, την απέβαλλε από τη θεωρία του. Μια διεθνής λοιπόν ομάδα ερευνητών, που συμμετείχε σε πρόγραμμα για την Έρευνα Υπερκαινοφανών (SNLS), έχει υπολογίσει ότι η σκοτεινή ενέργεια είναι μέσα στο 10% της πρόβλεψης του Αϊνστάιν.
Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει τη μεγαλοφυΐα του Αλβέρτου Αϊνστάιν, που πρόσθεσε μια "κοσμολογική σταθερά" στην εξίσωσή του για την διαστολή του σύμπαντος, αλλά που αργότερα την απέσυρε.
Η αινιγματική σκοτεινή ενέργεια που οδηγεί σε μια επιταχυνόμενη διαστολή του Κόσμου συμπεριφέρεται ακριβώς όπως η φημισμένη κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν, σύμφωνα με την έρευνα μιας διεθνούς ομάδας ερευνητών στη Γαλλία και τον Καναδά, που συνεργάστηκαν με μεγάλα παρατηρητήρια στην Οξφόρδη, το Caltech και το Μπέρκλεϋ. Οι παρατηρήσεις τους αποκαλύπτουν ότι η σκοτεινή ενέργεια συμπεριφέρεται όπως η κοσμολογική σταθερά του Αϊνστάιν με μια ακρίβεια 10 τοις εκατό.
"Η σημασία της ανακάλυψης είναι τεράστια", ανέφερε ο καθηγητής Ray Carlberg του τμήματος αστρονομίας και αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο του Τορόντο. "Η παρατήρησή μας είναι σε διαφωνία με διάφορες θεωρητικές ιδέες για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας, που προβλέπουν ότι πρέπει να αλλάζει καθώς το σύμπαν επεκτείνεται, και απ' όσο μπορούμε να δούμε, δεν ισχύει". Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν στο Astronomy & Astrophysics.
"Αυτή η έρευνα των υπερκαινοφανών είναι αναμφισβήτητα ο παγκόσμιος ηγέτης στην έρευνα για να καταλάβουμε τη φύση της σκοτεινής ενέργειας", λέει ο Chris Pritchet, καθηγητής της φυσικής και της αστρονομίας στο πανεπιστήμιο Βικτώρια στη Βρετανική Κολούμπια του Καναδά.
Οι ερευνητές έκαναν την ανακάλυψή τους χρησιμοποιώντας μια καινοτόμο κάμερα 340 εκατομμυρίων πίξελ, τη MegaCam, που φτιάχτηκε με μια ευρεία συνεργασία επιστημόνων. "Λόγω του ευρέως οπτικού πεδίου της - μπορούμε να χωρέσουμε τέσσερα φεγγάρια σε μια εικόνα - κι αυτό μας επιτρέπει να μετρήσουμε ταυτόχρονα, και με πολύ ακρίβεια, διάφορους υπερκαινοφανείς, που είναι σπάνια γεγονότα", λέει ο Pierre Astier, ένας από τους επιστήμονες από το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) στη Γαλλία.
"Οι βελτιωμένες παρατηρήσεις των απόμακρων σουπερνοβών είναι ο πιο άμεσος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για τη μυστήρια σκοτεινή ενέργεια", προσθέτει ο γνωστός καθηγητής της αστρονομίας Richard Ellis, στο Ίδρυμα Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας. "Αυτή η μελέτη αποτελεί ένα πολύ μεγάλο βήμα προς τα εμπρός σε ποσότητα και σε ποιότητα."
Ο ομο-συντάκτης της εργασίας Saul Perlmutter, καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, λέει ότι τα ευρήματα ξεκινούν μια νέα συγκλονιστική γενιά εργασιών στην κοσμολογία χρησιμοποιώντας τις σουπερνόβες. "Το στοιχείο αυτό είναι το ομορφότερο από ό,τι θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί πριν 10 χρόνια - και οφείλουμε πολλά στους κατασκευαστές των οργάνων, τις ομάδες της ανάλυσης και το μεγάλο επιστημονικό όραμα των Καναδών και Γάλλων επιστημόνων".
Το SNLS (SuperNova Legacy Survey) είναι μια διεθνής συνεργασία - περίπου 40 ερευνητές στη μεγαλύτερη μέχρι τώρα έρευνα - που χρησιμοποιεί εικόνες από το καναδικό-γαλλικό τηλεσκόπιο στη Χαβάη, ένα τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων πάνω στο όρος Mauna Kea, σε ένα νεκρό ηφαίστειο της Χαβάης, με σκοπό την ανακάλυψη μερικών εκατοντάδων υπερκαινοφανών και τη μέτρηση της απόστασης τους. Ξεκίνησαν δε τη μέτρηση των αποστάσεων των υπερκαινοφανών το 2003 και αναμένεται να τελειώσουν το 2008.
Τα σημερινά αποτελέσματα είναι βασισμένα σε στοιχεία που λήφθηκαν σε, περίπου, 20 νύχτες εργασιών. Οι ερευνητές προσδιορίζουν από λίγες δωδεκάδες πίξελ, από τα 340 εκατομμύρια, που συλλαμβάνονται από τη MegaCam για να βρουν τους απόμακρους υπερκαινοφανείς, κατόπιν αποκτούν τα φάσματά τους χρησιμοποιώντας μερικά από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια στο Γη - το Frederick C. Gillett Gemini North Telescope στο Mauna Kea, το Δίδυμο Νότιο Τηλεσκόπιο πάλι στις Άνδεις της Χιλής, το Ευρωπαϊκό Νότιο Πολύ Μεγάλο Παρατηρητήριο (VLT) στο παρατηρητήριο Paranal που είναι στην Atacama της Χιλής, και τέλος τα τηλεσκόπια Keck στο Mauna Kea.
"Μόνο τα μεγαλύτερα οπτικά τηλεσκόπια του κόσμου - αυτά που έχουν διάμετρο από 8 έως 10 μέτρα - είναι σε θέση να εξετάσουν λεπτομερώς τις απόμακρες σουπερνόβες με τη βοήθεια του φάσματος", εξηγεί ο Isobel Hook, ένας αστρονόμος στο Τμήμα Αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Τα μελλοντικά αποτελέσματα αναμένονται να διπλασιάσουν ή ακόμα και να τριπλασιάσουν την ακρίβεια αυτών των συμπερασμάτων και να λύσουν διάφορα υπόλοιπα μυστήρια για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας.
Οι μετρήσεις των αποστάσεων των υπερκαινοφανών στο παρελθόν έφεραν επανάσταση στην Κοσμολογία. Ήταν τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν αστρονόμοι βρήκαν ότι η διαστολή του Σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη. Η διαστολή του σύμπαντος, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1929 από τον αμερικανό αστρονόμο Edwin Hubble, πίστευαν μέχρι τότε ότι επιβραδυνόταν εξ αιτίας της βαρυτικής έλξης της ύλης. Εννοείται ότι οι αστρονόμοι έμειναν έκπληκτοι από την ανακάλυψη γιατί δεν γνώριζαν πού οφείλεται. Θεωρητικοί δε προσπαθώντας να εξηγήσουν την επιτάχυνση της διαστολής δημιούργησαν πολλά κοσμολογικά μοντέλα. Όλα αυτά τα μοντέλα περιλαμβάνουν τη λεγόμενη ?σκοτεινή ενέργεια?, η οποία είναι ένα είδος απωστικής δύναμης αντίθετης της βαρυτικής έλξης. Φυσικά μέχρι τώρα κανείς δεν ξέρει την ακριβή φύση της σκοτεινής ενέργειας, γίνονται όμως προσπάθειες για την κατανόηση της συμπεριφοράς της.
Πρόσφατα, κοσμολογικές παρατηρήσεις υποστηρίζουν ότι το Σύμπαν αποτελείται από 25% συνηθισμένης ύλης και 75% από την σκοτεινή ενέργεια. Και ενώ η κανονική ύλη αραιώνει με τη διαστολή, η σκοτεινή ενέργεια εμφανίζεται να μένει περίπου σταθερή.

Πηγή : Physics4u.gr

Φωτεινοί νανοσωλήνες για τις τηλεπικοινωνίες

Οι νανοσωλήνες από άνθρακα θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο σαν εξαιρετικά φωτεινές πηγές για τις τηλεπικοινωνίες, λένε επιστήμονες της ΙΒΜ. Οι συμβατικές πηγές φωτός στερεάς κατάστασης, όπως οι δίοδοι που εκπέμπουν φως, ή LED, φέρουν μαζί θετικά και αρνητικά φορτία. Όταν αυτά τα φορτία εξουδετερώσουν το ένα το άλλο, εκπέμπουν παλμούς φωτός, ή φωτόνια.

Υλικά κατάλληλα για τέτοιες οπτικές εφαρμογές δεν είναι συχνά ιδανικά για τις ηλεκτρονικές εφαρμογές, λέει η ερευνήτρια των ηλεκτρονικών και υλικών Jia Chen του ερευνητικού τμήματος της ΙΒΜ στο Yorktown Heights. Αφ' ετέρου, οι νανοσωλήνες από άνθρακα είναι θαυμάσια υλικά της ηλεκτρονικής, και οι φυσικές ιδιότητές τους δείχνουν ότι είναι, επίσης, ενδεχομένως άριστα οπτικά υλικά, εξήγησε.
"Σήμερα οι πληροφορίες ταξιδεύουν συνήθως ως φωτόνια στις οπτικές ίνες βαθιά κάτω από τον ωκεανό", λέει η Chen. Η ελπίδα είναι ότι οι νανοσωλήνες από άνθρακα, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως δομικά υλικά με σκοπό να ενσωματώσουν οπτικά και ηλεκτρονικά συστατικά πάνω στο ίδιο τσιπ, ενισχύοντας κατά πολύ την ελαχιστοποίηση στις συσκευές τηλεπικοινωνιών.
Επιπλέον, καθώς η ηλεκτρονική που βασίζεται στους ημιαγωγούς γίνεται ολοένα μικρότερη, "τα μεταλλικά καλώδια που χρησιμοποιούνται αυτήν την περίοδο για να συνδέσουν τα διαφορετικά συστατικά σε ένα μόνο τσιπ, θα υποφέρει όλο και περισσότερο από προβλήματα όπως η έλλειψη της ταχύτητας και απαράδεκτα επίπεδα κατανάλωσης ισχύος, που τελικά περιορίζουν την απόδοση των τσιπ. Αυτοί όμως οι εκπομποί πάνω σε τσιοπ μπορούν να δώσουν μια ελκυστική εναλλακτική λύση σαν οπτικές συνδέσεις, χωρίς ενδεχομένως αυτά τα προβλήματα", εξηγεί η Chen.
Οι επιστήμονες είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν πηγές φωτός από νανοσωλήνες άνθρακα στο παρελθόν, αλλά οι προηγούμενες προσπάθειες οδήγησαν σε πολύ ανεπαρκείς συσκευές, λέει η Chen. Τα προγενέστερα σχέδια εισήγαγαν θετικά και αρνητικά φορτία ταυτόχρονα από τις αντίθετες άκρες των νανοσωλήνων, αλλά η έγχυση των ίδιων ποσών θετικών και αρνητικών φορτίων συγχρόνως δεν είναι και ένας εύκολος στόχος, εξηγεί η ίδια. "Οι πιθανότητες να συναντηθούν τα αντίθετα φορτία και να εκπέμψουν φωτόνια είναι αρκετά χαμηλές".
Η Chen μαζί με συνάδελφους της, όπως ο Jie Liu από το πανεπιστήμιο Duke σχεδίασαν πηγές φωτός που παράγουν 100.000 φορές περισσότερα φωτόνια ανά μονάδα επιφανείας και ανά δευτερόλεπτο, από ό,τι τα συμβατικά LED. Για παράδειγμα ρεύμα 3 μιλιαμπέρ είναι ικανό να παράγει περίπου 105 φορές περισσότερη φωτεινή ροή από ένα μεγάλο LED. Επιπλέον, είναι 1.000 φορές αποδοτικότερα από τις προγενέστερες συσκευές νανοσωλήνων άνθρακα. Αυτό βελτίωσε ικανοποιητικά την απόδοση και δεν χρειάζεται να γίνει έγχυση πλέον θετικών και αρνητικών φορτίων από τις αντίθετες άκρες των νανοσωλήνων.

Φαίδωνας Αβούρης - Ο Έλληνας πρωτοπόρος της νανοτεχνολόγιας

Αντίθετα, οι ερευνητές αιωρούν τους νανοσωλήνες σε οξειδωμένες στην επιφάνεια τους γκοφρέτες πυριτίου. Αυτό οδηγεί σε υψηλά ηλεκτρικά πεδία κοντά στη σύνδεση μεταξύ των νανοσωλήνων και των γκοφρετών. Στη συνέχεια, τα ηλεκτρόνια που εγχέονται στους νανοσωλήνες παίρνουν ενέργεια, δημιουργώντας συνδυασμούς αρνητικών και θετικών φορτίων, που επανασυνδυάζονται για να σχηματίσουν το φως.
Οι νανοσωλήνες εκπέμπουν το φως "με ένα μήκος κύματος ένα έως δύο μικρόμετρα, που είναι ιδιαίτερα πολύτιμο επειδή είναι το μήκος κύματος που χρησιμοποιείται ευρέως στις οπτικές επικοινωνίες", λέει ο Φαίδωνας Αβούρης, διευθυντής της νανοτεχνολογίας στο ερευνητικό τμήμα της ΙΒΜ. Ο φυσικός Bruce Weisman στο πανεπιστήμιο Rice στο Χιούστον είπε ότι τα συμπεράσματα της ΙΒΜ αποτελούν μια σημαντική πρόοδο, που θα μπορούσε να επιταχύνει τις εφαρμογές για τον νανοσωλήνα από άνθρακα.

Τα συμπεράσματά τους εμφανίζονται στο περιοδικό Science.

Πηγή : Physics4u.gr